Elk jaar wordt door de Unesco op 21 februari de Internationale Dag van de Moedertaal herdacht. Deze dag staat in het teken van de taalkundige en culturele diversiteit en de meertaligheid. Voor de Unesco zijn talen het instrument om het culturele erfgoed levend te houden. Door de moedertaal in ere te houden, blijft de taalkundige en culturele traditie bestaan en wordt men zich meer bewust van de verschillen tussen de diverse mensengroepen.
Naast het Nederlands dat in Suriname algemeen beschouwd wordt als voertaal zijn er volgens Cultuurdirecteur Roseline Daan anno 2021 moedertalen die een zeer prominente plaats innemen in de communicatie onderling. Het meest opvallende is het Sranan. Die taal is in al haar uitingsvormen heden ten dage het grootste en meest tastbare symbool van de Surinaamse culturele eenheid en gemeenschappelijke culturele rijkdom die wij als natie bezitten. Het Sranan is een belangrijk hulpmiddel voor Surinamers die het Nederlands niet als moedertaal of omgevingstaal hebben.
De Cultuurdirecteur meent dat er andere moedertalen in ontwikkeling zijn die ook door verschillende bevolkingsgroepen, zij het nog niet vlot, gesproken worden. “En dat is goed”, merkt ze op, “want het zorgt voor meer begrip onderling”. Daan vraagt aandacht voor moedertalen die dreigen uit te sterven. Ze roept daarom maatschappelijke groeperingen, deskundigen en belangstellenden op om in lijn met de doelstellingen van de Unesco een nationale discussie op gang te brengen en actie te ondernemen over de wijze waarop een belangrijke bijdrage geleverd kan worden voor het levend houden van die moedertaal.
Ze zegt dat alle talen mooi zijn en derhalve behouden moet blijven en verder ontwikkeld dienen te worden. Kijk maar naar de verschillende uitingen van talen in met name muziek en spoken words. “Het gaat om een belangrijk element van het cultureel erfgoed dat in ere gehouden moet worden. Laten wij dat begrijpen en omarmen om een mooie toekomst van waardigheid en acceptatie op te bouwen.”