Het betrekken van diaspora bij ontwikkelingsbeleid wordt internationaal gezien als een innovatief bestuursmodel.
Op de vraag van Diaspora Persbureau (DP) wat de heer John Brewster zienswijze is over de nog op te zetten Surinaamse diaspora instituut, gaf hij aan dat ongeveer de helft van de Surinaamse bevolking in Diaspora woont. En dat er tal van initiatieven bekend zijn die geprobeerd hebben de Surinaamse diaspora belangen te behartigen. Echter is het nog niet gelukt deze initiatieven te verenigen en te bundelen. Dit terwijl een groeiend aantal landen geïnteresseerd is in het opnieuw opbouwen van relaties met hun diaspora ‘s.
Diaspora-engagementstrategieën
In de afgelopen tien jaar is een breed scala aan verschillende strategieën, beleid, programma’s en projecten ontwikkeld en geïmplementeerd. Suriname hoeft dus niet alles opnieuw te ontdekken al dus John Brewster. Diaspora-engagementstrategieën verschillen natuurlijk van land tot land, afhankelijk van hun doelen en motivaties. Sommige landen geven prioriteit aan de promotie van hun cultuur en taal in het buitenland, andere leggen de nadruk op de economische betrokkenheid van diaspora ‘s bij hun eigen ontwikkeling of directe financiële steun van diaspora-organisaties in het buitenland. Wat de verschillen ook zijn, het benutten van de middelen, contacten, kennis en talenten van diaspora die zich wereldwijd hebben gevestigd, in plaats van eenvoudigweg hun terugkeer aan te moedigen, wordt nu door staten algemeen gezien als een effectieve beleidsbenadering.
Desalniettemin staan Diaspora’s nog steeds voor veel uitdagingen om te proberen contact te maken met hun gastlanden en landen van herkomst:
- Er is onvoldoende kennis van Diaspora’s en van hun interactie met hun land van herkomst;
- De inspanningen van diasporagroepen om betrokken te raken, worden vaak met weinig ontvankelijkheid van de kant van de staatsambtenaren ontvangen;
- Mechanismen die leden van de diaspora toegang geven tot processen van staatsvorming worden vaak gekenmerkt door zwakke structuren en gebrek aan coördinatie;
- Er is vaak een gebrek aan vertrouwen tussen regeringen en diasporagemeenschappen, maar ook tussen de Diaspora onderling.
Brewster is van mening dat deze uitdagingen alleen verholpen kunnen worden door het bouwen van een sterke diaspora community, een Surinaamse Diaspora Global Network(SDGN). Waarbij kwaliteitscultuur aanleren vanuit een waarderende benadering plaatsvindt, kwaliteit vanuit de professionals gedefinieerd wordt en niet het minste een balans gevonden wordt tussen kwaliteit leveren en de verhoogde weerstand.
Uitgangspunten zijn dan wel dat:
- Optimaal gebruik wordt gemaakt van interne expertise.
- Vraag bepaalt aanbod, zowel vanuit gastland als de Home-Land.
- Diaspora verantwoordelijk is voor haar eigen ontwikkeling en worden hierin
Optimaal gefaciliteerd en ondersteund door het Gastland en Home-Land
- Officieel mandaat vanuit Paramaribo
- er een aanspreekpunt vanuit Suriname is (Het liefs een Minister van Diaspora of zoals
nu gekozen is, een directoraat of instituut)
- Er vijf portefeuillehouders benoemd worden (Educatie, Economie, Politiek, Rechtelijk macht
en Media)
De eerste opdracht van deze vijf voortrekkers zou moeten zijn:
- Maak een Netwerkanalyse
- Breng bestaande initiatieven in beeld, categoriseer ze, dan bundelen en professionaliseren
- Zoek de dialoog op, organiseer lezingen, evenementen, projecten en creëer een meerwaarde voor de individuele diasporaleden.
- Plan een Homecoming summit eind 2021 in Suriname
In het volgende artikel zal John Brewster verder uitweiden over de verschillende voorbeelden die hij in Japan, Oekraïne, Europa, Azië en Afrika gezien heeft. Het blijkt dat Diaspora-motivatie voor grensoverschrijdende investeringen gebaseerd zijn op: -Financial returns, Social returns, Emotional returns. Hij zal dan aangeven waardoor deze investeringsmotivaties worden gedreven.
