Suriname is bezig acties te ondernemen om te komen tot volledige uitbanning van alle vormen van massavernietigingswapens (oftewel; nucleaire, biologische en chemische wapens), die voor heel veel schade in de wereld kunnen zorgen. Met behulp van de Organisation for the Prohibition of Chemical Weapons (OPCW) is de nationale implementatiewet op het Chemisch Wapenverdrag reeds geformuleerd en ligt nu bij De Nationale Assemblee (DNA) ter goedkeuring.
Het Bureau Internationale Betrekkingen van het ministerie van Defensie in samenwerking met de Regional Centre for Peace, Disarmament and Development in Latijns Amerika en het Caribisch gebied (UNLIREC) en VN-bureau voor ontwapening (UNODA), organiseerde op 16 en 17 maart een workshop met relevante stakeholders om ook het proces van het ontwikkelen van de nationale wetgeving op het Biologisch Wapenverdrag (BWC) op gang te brengen. “Wij moeten bijdragen tot een veiligere wereld”, zegt minister Krishnakoemari Mathoera van Defensie bij de opening. “Wat er in de wereld om ons heen gebeurt, heeft direct gevolgen voor onze eigen veiligheid en voor onze welvaart”, vervolgt de minister. De uitbanning van massavernietigingswapens zal daarom niet alleen een veiligere omgeving creëren voor de huidige, maar ook de volgende generaties. In totaal hebben 20 functionarissen van verschillende overheidsinstellingen aan deze workshop geparticipeerd.
Volgens dr. Alex Lampalzer, deputy chief van de Biological Weapons Convention Implementation Support Unit, bestaat deze conventie precies 50 jaar. Suriname is partij bij verdragen betreffende het tegengaan van het gebruik van massavernietigingswapens en hun bestanddelen. Wij zijn als land middels opvolging partij geworden bij het Nucleair en Biologisch Wapenverdrag. In de jaren negentig werden wij partij bij het Chemisch Wapenverdrag. Het is een vereiste dat wij nationale wetgeving in place hebben om uitvoering te geven aan de tekst en inhoud van deze verdragen. Het Biologisch Wapenverdrag heeft betrekking op virussen of bacteriën van ziekten die in de regel zijn uitgeroeid, maar voor wetenschappelijke doeleinden nog in laboratoria worden bewaard. Zo zijn er bijvoorbeeld samples opgeslagen van de levensgevaarlijke small pocks en ebola. Echter kunnen landen of kwaadwilligen deze virussen ook gebruiken als wapen. Het is van belang dat dit middels regelgeving wordt voorkomen.