Jack Uden, voorzitter van de Nationale Commissie Jubileumjaren, heeft in zijn toespraak ter gelegenheid van de 1 juli-viering aangegeven dat de strijd voor ware bevrijding en de roep om lotsverbetering en herstel meer dan ooit worden blootgelegd. “Niet zelden gaat het ook om bevrijding van etnische spanningen, die hun wortels kennelijk hebben gevonden in de periode van de slavernij en immigratie”, aldus Uden tijdens zijn toespraak zaterdag bij de kranslegging bij het standbeeld Kwakoe. Hij geeft aan dat het Surinaamse volk kracht moet putten uit het nationale volkslied. Hij voegt ook het “Wans ope tata komopo, wi mu seti kondre bun” eraan toe als een heilige opdracht en duidelijke boodschap om inspiratie te putten om Suriname collectief op te bouwen. “We zijn nu eenmaal hier samengekomen, hier samengebracht, hier samen geforceerd uit haast alle werelddelen. Met dat gegeven is het van groot belang om het proces van natievorming samen gestalte te geven”, onderstreept de functionaris.
Volgens de commissievoorzitter is het een belangrijke taak om na 160 jaar afschaffing van de slavernij het slavernijverleden niet weg te wuiven. “We mogen onze slavernijverleden niet wegwuiven als onbelangrijk deel van onze geschiedenis. Dit is heel verkeerd en kan ons vasthouden aan het koloniale denken. Wij moeten juist onze strijdvaardigheid tonen door alle intellectuele en spirituele krachten, waarmee we gezegend zijn in dit land samen te bundelen om onszelf en ons land verder te ontwikkelen.” Uden merkt op dat Suriname zijn eigen geschiedenis moet schrijven en de ware geschiedenis moet vertellen aan de huidige en toekomstige generaties. Volgens de functionaris is herinterpretatie van tradities en cultuur van cruciaal belang om natievorming te bewerkstelligen.
Suriname is nu eenmaal een mengeling van rassen en groepen met verschillende culturen, talen, tradities en godsdiensten. Naast de vier groepen die een kroonjaar herdenken zijn nog de Inheemsen, marrons, boeroe’s en Javanen om maar met deze te volstaan. Zo benadrukte de commissievoorzitter. Hij verwees naar een van Surinames grote zonen, Jnan Hansdev Adhin. “Hij heeft gesteld dat de polsslag van het Surinaamse leven van multiple afkomst is maar soms verward aandoet, omdat de verschillende ritmen niet altijd overeenstemmen. De grote opgave is om de diverse ritmen op elkaar af te stemmen zodat een harmonisch en aaneengesloten geheel ontstaat”, aldus Uden.
Caricom-jeugdambassadeur Fay King geeft aan dat het essentieel is om de erfenis van de tot slaaf gemaakten te erkennen en hun identiteit te waarborgen. “Wij, de jeugd, zijn de dragers van onze identiteit en het is dus belangrijk dat wij de juiste informatie krijgen en bewust zijn van onze geschiedenis. Onze voorouders hebben geleden, gevochten en overleefd. Het is onze taak om deze geschiedenis te blijven erkennen en de verhalen en ervaringen door te geven aan de toekomstige generaties”, luidt de boodschap van de jeugdvertegenwoordiger. Zij merkt op dat er echter nog steeds uitdagingen zijn waarmee de nakomelingen van de tot slaaf gemaakten worden geconfronteerd. “Slavernij heeft een diepgaande en langdurige invloed gehad op de identiteit van toekomstige generaties. Deze nasleep heeft ervoor gezorgd dat velen van ons geconfronteerd worden met een voortdurende zoektocht naar onze roots en een gevoel van vervreemding van onze identiteit”, verduidelijkt de jeugdambassadeur.
King zegt dat het erkennen van de rol en historie van de topt slaaf gemaakten zal helpen om een inclusief onderwijsklimaat te creëren dat jongeren in staat stelt hun identiteit te omarmen en een positieve bijdrage te leveren aan de Surinaamse samenleving. “Het is bemoedigend om te zien dat steeds meer jongeren zich betrokken voelen bij het onderwerp slavernij en zich inzetten voor gelijkheid, rechtvaardigheid en inclusiviteit. Jullie hebben de kracht om de erfenis van slavernij te transformeren naar een bron van inspiratie en motivatie om een betere toekomst te creëren”, aldus de Caricom-jeugdambassadeur. Zij zegt dat er samen gebouwd kan worden aan een toekomst waarin de erfenis van slavernij wordt gekoesterd, begrepen en nooit vergeten.