Het Stabilisatieprogramma dat thans met ondersteuning van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) wordt uitgevoerd, is de beste optie geweest om Suriname weerbaar te maken tegen schokken in de economie. Het programma wordt volgens Karel Eckhorst, Surinames hoofdonderhandelaar bij het IMF ook op tijd uitgevoerd, dit tegen de achtergrond van de verwachte ontwikkelingen vanwege de aanstaande olie- en gasinkomsten. Eckhorst zegt dat de economie en instituten dan hierop voorbereid zijn, aangezien het IMF namelijk helpt in zowel het stabiliseren van de economie als het hervormen van overheidsinstituten.
De hoofdonderhandelaar is op donderdag 11 februari tijdens een Zoom-informatiesessie, georganiseerd door de presidentiële werkgroep Wijken in Ontwikkeling, ingegaan op de laatste ontwikkelingen van het IMF-stabilisatieprogramma. Hij deed daarbij een terugblik op de economische situatie vanaf 2005. Vervolgens presenteerde Eckhorst een overzicht van de economie anno 2023 en stond hij ook stil bij het Sociaal Vangnet en het Sociaal Programma. Eckhorst is niet alleen hoofdonderhandelaar, maar is tegelijkertijd ook coördinator geweest van het team dat het rekenwerk moest doen, namelijk hoe het programma zou passen binnen het economisch en financieel bestel van Suriname.
Eckhorst merkt op dat er altijd alternatieven zijn wanneer het gaat om het aanpassen van de economie. De vraag is volgens hem echter welke de minst pijnlijke en minst ingrijpende is en tevens de verlichting in de korst mogelijke tijd voelbaar kan maken. Hij zegt dat alles uitkwam op het herstelprogramma met het IMF. Een van opties was volgens de hoofdonderhandelaar een mogelijkheid die in 2020 tijdens de vorige regering werd geopperd. Een multinational stond klaar om een bepaald bedrag voor twee olieputten te geven. Echter was volgens Eckhorst niet bekend of men slechts de twee putten wilde of het hele blok.
Ook was niet bekend hoeveel olie gevonden was. “Het zou voor Suriname een nare nasmaak met zich meebrengen”, zegt Eckhorst. Hij legt dit uit door te stellen dat indien Suriname USD 4 miljard had ontvangen voor de twee putten – namelijk het bedrag gelijk aan de staatsschuld – dit dan een appel en een ei zou zijn in vergelijking met de USD 9 miljard die Total en Apache voornemens zijn te investeren, maar ook slechts een fractie van de USD 180 miljard die de gevonden olie tot nu toe waard zou zijn. Eckhorst geeft aan dat de meeste opties gekoppeld waren aan de gevonden olie.
Echter zorgt de optie met het IMF het best voor de herstructurering van de economie en dat Suriname nooit meer terugkomt in dezelfde situatie als 2020. Hij benadrukt dat hetgeen Suriname meemaakt, geen ver-van-onze-bed-show is. “We hebben het eerder meegemaakt”, aldus de hoofdonderhandelaar, die onder meer de teruggang van de goud- en bauxietinkomsten in 2016 noemt. De samenwerking met het IMF moet in context worden gezien. Het programma is volgens Eckhorst bedoeld om de voortschrijdende neergang van de economie te remmen c.q. economische instabiliteit een halt toe te roepen.