Vincent Lepelblad, directeur van Protocol Consultancy en Educatie heeft in gesprek met de Communicatie Dienst Suriname de meerwaarde van de Surinaamse vlag en het nationaal volkslied benadrukt. Hij geeft aan dat het gevoel van nationalisme kan worden aangewakkerd door liefde te tonen voor de Surinaamse vlag en het nationaal volkslied.
In het verleden was er de schoolparade, waarbij de jongeren werd aangeleerd wat vaderlandsliefde was. Wanneer de Surinaamse vlag gehesen of neergehaald werd, stopte het verkeer en reed men uit eerbied niet door. “Het onderwijs en verschillende maatschappelijke en sociale groeperingen die zich bezighouden met educatie zouden meer moeten bijdragen aan het aanwakkeren van vaderlandsliefde”, zegt Lepelblad.
Op 25 november 1975 werd de huidige Surinaamse vlag gehesen en de oude vlag gestreken. Met het strijken van een vlag wordt bedoeld dat hij wordt neergehaald om niet meer gehesen te worden. Dit wordt onder andere gedaan bij veroveringen, waarbij de veroveraar de vlag van het veroverd gebied strijkt. Onze huidige vlag wordt elke dag bij zonsopkomst gehesen en bij zonsondergang neergehaald. Volgens Lepelblad moet dit met meer eerbied gebeuren.
Verder dient het nationaal volkslied volgens protocol in zijn geheel te worden gezongen. Het volkslied bestaat uit twee coupletten. Het eerste couplet in het Nederlands en de tweede versie in het Sranan. “Het Nationaal Volkslied van de Republiek Suriname is de juiste manier om het volkslied aan te kondigen”, stelt Lepelblad. Dit is van cruciaal belang om het te onderscheiden van elk ander Surinaams volkslied zoals ‘Mi Kondre tru’. De wetmakers van toen hebben gewoon het woord volkslied gebruikt. Directeur Lepelblad is van mening dat de Nationale Assemblée zich hierover zou moeten buigen om deze kleine maar zeer belangrijke correctie te plegen.